Bergen beklimmen, kiwi's spotten en ziek zijn

Hoi allemaal, daar ben ik weer! Iets meer dan een weekje geleden schreef ik mijn vorige blog. In die tijd heb ik weer veel gezien en beleefd. Op 20 februari vertrok ik richting Queenstown, de Adventure Capital. Eerst maakten we nog een stop bij Mt Iron net buiten Wanaka. Ik had nog moeie benen van de wandelingen die ik de dagen ervoor had gedaan, maar toch ben ik de wandeling gaan doen. Het was een stuk minder zwaar dan verwacht, dus dat was mooi! Bovenop had je uitzicht over het stadje en de omgeving. Vlak bij Queenstown stopten we bij de AJ Hackett Bungy voor de mensen die dat wilden doen. Ik besteed mijn geld liever aan iets anders, dus ik heb toegekeken hoe mensen zich van de brug af stortten. Hierna gingen we eindelijk door naar Queenstown. In de avond ben ik met Franzi en Jen naar Fergburger gegaan. De burgers hier zijn zeer populair en goed. En ja hoor, het was echt hemels! Nu had ik ook al dagen geen stukje vlees meer gehad, dus ik was enorm blij. Daarna hebben we nog een beetje door de Queenstown Gardens gelopen en gezeten en van het uitzicht genoten.

Voor mijn eerste vrije dag in Queenstown had ik niks gepland. Ik heb lekker gerelaxed en wat gewerkt. In de avond ben ik nog met Jen frisbee golf gaan spelen in het park. Dat was hilarisch. De dag erop wilde ik de Ben Lomond Track gaan lopen, maar helaas regende het in de ochtend hard en veel langer dan verwacht. Twee meiden die de kamer schoon kwamen maken, zeiden mij dat ik het nog wel moest redden als ik het echt wilde doen. Ik ben met de gondel omhoog gegaan en vanaf daar heb ik de track gelopen. Het was super zwaar, maar het uitzicht boven op de berg was geweldig. Je had 360 graden uitzicht over Queenstown, Lake Wakatipu en grote gebergtes. Ook waren er op de top veel Kea vogels. Super brutale beesten zijn dat, want ze waren gewoon mensen hun tassen aan het kapot maken op zoek naar eten. Aan het einde van de dag was ik extreem moe, maar ik had wel een voldaan gevoel.

23 februari ging ik richting Te Anau. Ik stond op met keelpijn, dat was geen goed begin van de dag. Ik heb er nu nog steeds last van en het is alleen maar erger geworden, maar daarover later meer. Ellen zat ook in deze bus, super toevallig! We hebben weer een beetje bijgekletst. In Te Anau heb ik een stuk langs het meer gewandeld en ben ik langs een Bird Sanctuary gegaan waar gewonde inheemse vogels opgevangen worden. Daar heb ik ook de zeldzame Takahe vogel gezien.
De volgende dag voelde ik mij weer wat slechter en besloot ik maar rustig aan te doen. Ik wilde eerst misschien gaan wandelen, maar dat was geen verstandig plan. Ik heb lekker bij het meer gezeten en een boekje gelezen.

Op 25 februari ging ik richting Milford Sound. Helaas was het die dag geen mooi weer: de enige dag van de week dat er regen en veel wolken waren. Jammer maar helaas. Onderweg maakten we wat foto stops. Ook gingen we door een tunnel heen en normaal gesproken als je daar uit komt, heb je mooi uitzicht. Wij hadden een witte muur van wolken. De chauffeur had het zelfs nog nooit zo gezien. Tijdens de cruise hadden we wel mazzel. Er was gelukkig geen regen en je kon de bergen wel wat zien, alles was alleen heel grauw. Toen wij terug kwamen, begon het wel heel hard te regenen en trok alles helemaal dicht. Hadden we toch nog geluk gezien de situatie. We sliepen die nacht in Gunns Camp. Hier sliepen we in blokhutjes. Allemaal hartstikke schattig, maar de hoeveelheid sandflies was echt om te huilen. Er waren er zo ongelofelijk veel en ik kan nu dus nagenieten van hun beten. Prut beestjes.

De volgende dag was het wel weer mooi weer en dus hebben we in Fiordland National Park nog de Key Summit gelopen wat onderdeel is van de Routeburn Track. Het liep omhoog, maar was goed te doen. Boven had je mooi uitzicht over de bergen. Hadden we toch nog iets van het park gezien met mooi weer. We hadden een korte stop in Te Anau om boodschappen te doen en daarna vervolgende we onze weg richting het zuiden. Ik ging namelijk met de ferry vanaf Bluff naar Oban op Stewart Island. Ik zag nogal op tegen de ferry, omdat het heftig schijnt te zijn en ik eigenlijk altijd wel zeeziek word. Ik voelde mij daarnaast al helemaal niet lekker, dus dat werd interessant. Voor vertrek had ik een pilletje genomen en wonder boven wonder ben ik niet ziek geworden. Nadat ik mijn spullen in het hostel had gedropt, ben ik met Anna en Agnes Fish & Chips gaan eten. Was niet verkeerd! Daarna nog even op het strand gelopen, maar wat was het koud.

Mijn eerste hele dag op Stewart Island was aardig bagger. Ik werd wakker en voelde mij echt zwaar beroerd. Ik zou gaan wandelen met een groepje mensen, maar na vijftien minuten ben ik omgekeerd. Het ging gewoon echt niet. Ik het hostel heb ik dan ook maar meerdere paracetamol genomen en gerelaxed, want in de avond ging ik een Wild Kiwi Encounter tour doen waar ik toch wel enigszins energie voor nodig had. Ik heb overdag nog een beetje geslapen, maar toen de pillen uitgewerkt waren, voelde ik mij weer net zo slecht als in de ochtend. Dus nog maar meer pillen genomen, want anders ging ik het niet trekken. Rond kwart over acht in de avond moest ik naar de haven voor de tour. We kregen een korte introductie over de Rakiura Tokoeka (Kiwi) en wat we wel en niet moesten doen. Na een korte boot trip waren we op bestemming waar we de wandeling gingen maken. Iedereen kreeg een zaklamp zodat je kon zien waar je liep. Ik heb uiteindelijk twee kiwi's gezien! Echt zoveel mazzel, want de andere groep heeft er geen één gezien. De eerste kiwi die we zagen was een mannetje en die liep bij onze voeten. Zo gaaf! De tweede kiwi was een vrouwtje die aan het scharrelen was in de bosjes. De vrouwtjes zijn echt veel groter. Tijdens de tour moesten we heel stil zijn en dat was wel een uitdaging met mijn extreme loopneus, maar het is gelukt haha. Rond één uur lag ik weer lekker in mijn bedje.

Vandaag ben ik naar Ulva Island geweest. Dit is een natuurlijke Bird Sanctuary. Er zijn hier geen natuurlijke vijanden voor de vogels. Ik heb vanalles gezien en we hadden mazzel, want we zagen ook vogels die je normaal niet heel vaak ziet! Ook zagen we een gave uil, de Ruru. Onderweg met de boot waren er ook nog heel veel albatrossen. Ze kwamen dan langs de boot vliegen en landden dan vlakbij. Wat een gigantische beesten en de uitdrukking van hun kop is zo apart. Ik voel mij vandaag nog steeds niet top, maar een heel klein beetje beter dan gisteren. Ik hoop dat het nu aan de beterende hand is, want na een week ben ik er toch wel klaar mee.

Dat was het weer! Morgen vertrek ik weer richting het Zuidereiland en zal ik mijn laatste dagen in het zuiden gaan doorbrengen. Daarna vervolg ik mijn reis door Nieuw-Zeeland in het noorden!