Zeeën, zeeleeuwen, gletsjers, meren en bergen

De vorige keer dat ik mijn blog schreef, zat ik nog veel noordelijker op het Zuidereiland. Nu ben ik onderhand alweer bijna in Queenstown! Afgelopen anderhalve week heb ik ongelofelijk veel gezien en gedaan. Nu dan een samenvatting van wat ik de afgelopen tijd allemaal heb uitgespookt hier in Nieuw-Zeeland.

Op 9 februari vertrok ik met de bus richting Marahau, een klein dorpje aan de rand van Abel Tasman National Park. In de bus ontmoette ik een Duits en Zwitsers meisje, waar ik die avond heerlijk curry mee heb gekookt. Eindelijk weer eens iets anders dan pasta, haha. Dit hostel is anders dan andere hostels. Er zijn heel veel faciliteiten buiten, zoals de keuken. Ook zijn er geen stapelbedden, bonus!
Mijn eerste volle dag in Abel Tasman ben ik gaan wandelen. Met de watertaxi werd ik naar Torrent Bay gevaren. Eerst deden we nog een korte stop bij Split Apple Rock en Adele Island (“Rolling in the deep” – een slechte woordgrap van de skipper). Bij Adele Island zagen we meerdere New Zealand Fur Seals en ze hadden ook kleintjes, super schattig! De wandeling heb ik gelopen met een Deense mevrouw die ook op de Stray bus zit. Onderweg hadden we vaak mooi uitzicht over verschillende baaitjes en de kustlijn. Het was geen perfect zonnig weer, maar voor de wandeling was dat eigenlijk wel fijn. De wandeling ging af en toe flink omhoog, wat ik zeker wel in mijn benen voelde. We eindigden bij Onetahuti Beach. We waren te vroeg voor de watertaxi, dus hebben we nog op het strand gezeten.
De tweede dag in Abel Tasman ben ik gaan kajakken. Om acht uur werden we opgehaald, maar we lagen pas na tien uur in het water. Er waren een paar gasten die niks van de uitleg begrepen, waardoor alles dubbel zo lang duurde. Ik ging kajakken met Jen, Claudia en Patricia. Ik zat samen met Patricia in een boot. We zijn langs de kustlijn gevaren en door wat kleine 'grotjes' heen gegaan. Op een strand hebben we geluncht en daarna zijn we naar Adele Island gevaren om nog een keer zeeleeuwen te spotten. Ik zat voorin de kajak en op het meer open water kreeg ik af en toe een flinke splash water in mijn gezicht. We hadden deze dag echt perfect weer. Het was strak blauw en een goede temperatuur. De kleuren van de zee zag je daardoor super mooi. Op de terugweg waren alle stranden een stuk groter geworden. Ze hebben in deze regio extreme verschillen tussen eb en vloed. Met eb is de zee wel een aantal honderd meter teruggetrokken. Na deze dag was ik aardig moe.

12 februari nam ik afscheid van Abel Tasman en zijn we richting Westport gereden. We zijn onderweg bij een paar uitkijkpunten gestopt en dichter bij Westport gingen we naar Cape Foulwind, waar we weer New Zealand Fur Seals hebben gezien. Het strand hier bij Westport is zwart, ook wel grappig om te zien. Het weer was niet geweldig mooi, maar dat maakte niet heel veel uit gelukkig. Het dorpje zelf was niks aan. Ze hadden een grote supermarkt en daar was het ook wel mee gezegd. Ik heb die dag voor de rest dan ook lekker gerelaxed. Ik zat in een kamer met meerdere Nederlandse meiden uit de bus, dus dat was gezellig.

De dag erop gingen we naar Franz Josef toe. Het regende in de ochtend al flink. Onderweg zijn we gestopt bij de Pancake Rocks. Gelukkig was het toen droog. Het waren wel grappige rotsen: ze lijken op op elkaar gestapelde pannenkoeken. In Franz Josef moest ik even wachten om met de bus afgezet te worden bij mijn hostel. Het was maar vijf minuten lopen, maar het was gigantisch hard aan het regenen. Het regende zo hard dat er water door de dichte deur van de bus kwam. Mijn eerste volle dag in Franz Josef was ook geen geweldig weer. Ik wilde gaan wandelen en de zon scheen, maar nog geen vijf minuten later was het weer keihard aan het regenen. Ik ben omgekeerd en wat gaan werken in het hostel. In de avond ben ik wel gaan wandelen. Het was een uurtje lopen naar de parkeerplaats waar wandelingen starten naar de gletsjer. Daar heb ik wat rond gekeken en toen vond ik het wel weer mooi geweest (ik als hongerig persoon verging van de honger).
Mijn tweede dag in Franz Josef stond de Ice Explorer Heli Hike op de planning. Het is altijd maar afwachten of dit doorgaat, want dit is een van de meeste gecancelde activiteiten in het land. In de hele maand januari hebben ze maar acht dagen kunnen vliegen werd mij verteld. Gelukkig had ik best mooi weer en ging het door! We kregen een polsbandje, moesten gegevens in vullen en daarna had ik het confronterende moment met de weegschaal. Hartstikke fijn allemaal. Nadat dit achter de rug was, kregen we een complete outfit voor op de gletsjer: een waterdichte broek en jas, dikke schoenen en crampons. Je kon ook nog een muts en handschoenen meenemen als je dat wilde. We hadden een korte helikoptervlucht die ons naar de gletsjer bracht. Het was tof! Op de gletsjer deden we onze crampons aan, kregen we een wandelstok en toen was het gaan met die banaan. In totaal hebben we drie uur op de gletsjer rond gelopen. Het was zo ontzettend gaaf. Lopen over het ijs, kruipen door ijstunnels en stukken gletsjer die naar beneden storten in de verte wat echt een extreem kabaal maakt. Het was een ervaring om niet snel te vergeten!

16 ferbruari was het tijd voor een lange busrit naar Wanaka. Het was die dag prachtig weer. We stopten als eerste bij Lake Matheson, ook wel bekend als Mirror Lake. Hier zie je Mt. Cook en Mt. Tasman liggen en als je mazzel hebt, kan je die reflectie super mooi zien in het meer. Er was een klein briesje waardoor het water niet perfect glad was, maar toch konden we in sommige delen nog een mooie reflectie zien! Ik heb de track rond het meer gelopen met Laura en Andrea, twee Duitse meisjes waarmee ik ook de gletsjer op was. In een klein dorpje aten we lunch en daarna vervolgden we onze weg over de Haast Pass. Deze is echt super mooi. Je rijdt langs de rivier (deze is echt intens blauw) en door de bergen. We stopten bij de Blue Pools en Thunder Falls. Beiden waren zeker een bezoekje waard. Eenmaal dichter bij Wanaka kwamen we bij allemaal super grote meren met grote bergpartijen op de achtergrond. Wat een mooi uitzicht! Bij Lake Hawea zijn we gestopt voor een fotomomentje en daarna gingen we naar Wanaka toe. Mijn hostel ligt super mooi. Vanuit de gemeenschappelijke ruimte en het terras heb je uitzicht over het meer. Niet verkeerd dus om hier vier nachtjes door te brengen!

Mijn eerste dag in Wanaka ben ik een wandeling gaan maken naar Roy's Peak. Echter ligt de start van deze track op anderhalf uur lopen van het stadje en was ik zo gek om dit te gaan lopen. Het was niet vlak kan ik jullie vertellen. Onderweg kwam ik Marleen tegen, een Nederlands meisje dat ook met de Stray bus reist. We hebben de wandeling samen gemaakt. Wat een terror was het om de berg te beklimmen. Je klimt in totaal 1300 meter omhoog. We hebben er zo'n 3,5 uur over gedaan om de top te halen en zijn meermaals gestopt om bij te komen. Het was de inspanning wel meer dan waard! Wat een geweldig uitzicht hadden we hier. Op de top hebben we nog geluncht en daarna zijn we naar beneden gegaan. Dat duurde maar anderhalf uur. Mijn flesjes waren helemaal ingedeukt door het drukverschil van de verschillende hoogtes. Terug naar het stadje zijn we gaan liften, want nogmaals anderhalf uur lopen ging ons toch wat te ver.

18 februari had ik geen grote dingen ingepland, maar Wanaka wel. Om kwart voor zeven werd ik heerlijk wakker gemaakt door het omroepsysteem van de triatlon die van start ging, Challenge Wanaka. Deze eindigde voor de Iron Men sporters ook pas vet laat in de avond. Wel indrukwekkend om te zien. Ik ben richting het centrum gelopen en heb even naar de wedstrijd gekeken. Daarna ben ik richting Puzzling World gelopen en heb ik mij daar een paar uurtjes vermaakt. Eerst het doolhof buiten gedaan en daarna de illusiekamers. Eenmaal terug in het hostel heb ik nog een tijd zitten kletsen met een kamergenootje. Om half twaalf in de avond was er nog vuurwerk ter afsluiting van de triatlon, dus dat heb ik nog even bekeken.

Vandaag ben ik naar Mt. Aspiring National Park geweest en heb ik de Rob Roy Glacier Track gelopen. Ik merkte al gauw dat ik nog de wandelingen van afgelopen dagen in de benen had zitten. De omgeving hier was wel weer geweldig. De bergen zijn zo mooi! Ze hebben zoveel verschillende kleuren. Ook was er weer een wilde rivier die heel blauw was. De wandeling liep een door het bos en de track was best modderig af en toe doordat er zoveel stroompjes water uit de bergen komen. Bij het eerste uitkijkpunt kon je de gletsjer al mooi zien en nog een andere grote waterval. De echte beloning kwam aan het einde van de track, wat een prachtige natuur. De gletsjer was zo groot en breed en er liepen ontzettend veel watervallen naar beneden toe. Ook braken er soms stukken gletsjer af die dan met enorm veel herrie naar beneden kwamen. Ik heb hier een tijdje gezeten en geluncht en ben toen terug gelopen. Mijn benen en voeten waren enorm moe, dus ik was blij toen ik weer in het hostel was. De namiddag en avond heb ik dan ook lekker gerelaxed.

Dat was mijn update van de afgelopen anderhalve week! Morgen vertrek ik naar Queenstown toe. Helaas zien de weersvoorspellingen er niet geweldig uit voor de komende tijd en moet ik het waarschijnlijk gaan doen met een regenfront. Kon ook bijna niet anders na al die mooie dagen die ik nu achter de rug heb.