Bye New Zealand, Hello again Australia

Mijn tijd in Nieuw-Zeeland zit erop. Het waren twee maanden met enorm veel mooie natuur, toffe avonturen, wandelingen en leuke mensen! Bij mijn laatste blog zat ik nog in Taupo. De dagen erna heb ik nog meerdere gave dingen beleefd! Op 28 maart vertrokken we met de bus naar Blue Duck Station in Whakahoro (population: 8). Een enorm afgelegen gebied en helaas voor mij leefden er ontzettend veel sandflies en wespen. De omgeving was hier wel hartstikke mooi. Blue Duck Station is een hele grote farm. Op de dag van aankomst hadden we kampvuur met marshmallows! Gezellig en lekker! De dag erop had ik mij opgegeven voor de Horse Trekking tour. Nu ben ik verre van een paardenmeisje (lees: is geen fan van paarden en komt er liever niet te dicht bij in de buurt), maar veel mensen die ik onderweg had leren kennen hadden mij dit aangeraden, omdat het vet mooi moet zijn. En daar zat ik dan, op een paard met de naam Courageous, die volgens de gids niet geheel toepasselijk was omdat het paard nogal een schijtbak is. In het begin was het even wennen en bij elk schaap dat we tegenkwamen (dat waren er veel) en elke koe of ander beest langs de weg, was ik dus bang dat het paard compleet ging flippen. Gelukkig ging het allemaal goed. Het regende onderweg een paar keer en ik zag drie regenbogen tegelijkertijd! Dat was erg mooi. De omgeving van de farm was ook prachtig. Na de tocht was ik toch best trots op mezelf dat ik drie uur lang op een paard had gezeten. Wel met alle gevolgen van dien, want mijn bil deed enorm veel pijn en ik kon bijna niet meer zitten, haha.

30 maart was het lekker vroeg opstaan, om vijf uur in de ochtend om wel te verstaan. We gingen namelijk richting Tongariro National Park voor de Tongariro Alpine Crossing. Het weer was daarentegen nogal slecht, maar de hike ging toch door. Ik had gelukkig twee nachtjes bij deze accommodatie, dus ik besloot de hike de dag erop te doen. We zijn met de bus andere activiteiten gaan ondernemen. We gingen als eerste langs Tawhai Falls, beter bekend als Gollums Pool. Hier hebben we twee zeldzame Blue Duck eenden gezien! Deze zijn nog zeldzamer dan de Kiwi vogel. Het was best vies weer: regen en veel mist. Op een gegeven moment was het droog en ben ik de Taranaki Falls wandeling gaan doen. Uiteindelijk was dat toch niet de beste beslissing, want natuurlijk ging het weer regenen. Drie woorden om deze wandeling samen te vatten: regenachtig, modderig en mistig.
De volgende dag was het alweer vroeg opstaan. Ik werd blij van het weer dat ik buiten zag: een helemaal heldere lucht! Met een groepje zijn we naar de shuttlebus gelopen. Rond negen uur konden we beginnen aan de Tongariro Alpine Crossing. Ik liep samen met WeiWei en Jitske, een Nederlands en Belgisch meisje die ik op de bus van Taupo had ontmoet. Het begin van de wandeling was nog aardig vlak, maar daarna kwamen we aan bij de Devil's Staircase. Lekker veel traptreden omhoog lopen! Het landschap was wel heel indrukwekkend, zo ongelofelijk ruig. Op de achtergrond was Mt. Doom de hele tijd te zien. Na de klim kwam je uit in de South Crater en daarna moesten we de Red Crater omhoog klimmen. Vanaf boven was het geweldig mooi. De rode krater met op de achtergrond Mt. Doom. Hierna werden we beloond met de Emerald Pools. Wat een onwaarschijnlijk mooie kleuren hebben die drie meren. Ook zag je de grote Blue Pool op de achtergrond liggen. We hadden zo veel mazzel met het weer. Toen ik aan de afdaling begon, was het best bewolkt. De afdaling duurde voor mijn gevoel een eeuwigheid, zo'n 2 à 3 uur denk ik toch wel. Zig zag de berg af en op een gegeven moment moest je door het bos, waarbij je al helemaal geen idee meer had hoe ver het was. Opeens was daar de parkeerplaats en was de wandeling voorbij. Wat ben ik blij dat ik de wandeling heb gedaan, het was totaal anders dan de andere wandelingen die ik in Nieuw-Zeeland heb gedaan!

Op 1 april had ik mijn laatste rit met de Stray bus. We gingen naar Wellington toe. Onderweg was het super slecht weer, maar in Wellington zelf was het gelukkig wel droog. Ik ben Mt. Victoria op gelopen. Normaal gesproken zou ik hier geen enkel probleem mee hebben, het was maar een heuveltje, maar na de grote wandeling van gisteren voelde ik mijn benen toch aardig branden. Boven was het uitzicht mooi. Je zag de stad en haven liggen en aan de andere kant zag je vliegtuigen opstijgen. In de avond ben ik met Joeri en Daphne naar de Night Market geweest. Het had een Aziatisch thema en er waren twee podia. Er was muziek en het eten was erg lekker. Super gezellig! De dag erna ben ik naar het Te Papa museum geweest. Dit is een heel groot interactief museum. Er was van alles: dingen over aardbevingen, de Eerste Wereldoorlog en de Maori cultuur. Hier heb ik een paar uurtjes rond gewandeld. De rest van mijn tijd in Wellington heb ik gerelaxed, want het was nogal slecht weer.

4 april vloog ik van Wellington naar Auckland. De trend van slecht weer werd hier voortgezet. Het kwam met bakken uit de hemel en het water liep in rivieren de stoepen af. Gelukkig hoefde ik niet heel lang naar buiten. 5 april vloog ik van Auckland naar Melbourne toe. In de middag kwam ik in Melbourne aan. Ik was gesloopt na de reis. Na wat goede nachtrust ben ik de dag erop naar St. Kilda gegaan, een wijk hier in Melbourne. Daar heb ik wat langs het strand gelopen en op het strand zitten lezen. Ook langs Luna Park geweest en de ingang van dit park is nog enger dan die van Sydney. Als laatste ben ik nog bij de St. Kilda pier geweest.

Gisteren heb ik overdag wat gewerkt en heb ik met Sabine, die ik ken uit Sydney, gezeten om een kleine roadtrip van Melbourne naar Sydney te plannen. Een andere Nederlandse meid heeft een auto en we gaan met z'n drieën een paar daagjes op pad. In de avond ging ik met Sabine naar de Comedy Pub Crawl. Op het moment is hier het International Comedy Festival bezig. We gingen langs vier verschillende bars en ik elke bar was er een andere comedian. Het was erg leuk! Behalve dat in de derde bar een vrouw totaal van de kaart was en de hele vloer onder had gekotst. Vervolgens moest de security haar naar buiten slepen, want lopen kon ze niet meer. Was echt te belachelijk voor woorden. Maar gelukkig mocht het de pret niet drukken.

Dat was het weer voor nu! Ik ben de komende paar dagen nog in Melbourne en daarna vertrek ik richting Sydney.